دیگر زندگی نمی‌کنم. باز هم سکوت هم‌نشین خانه‌ام شده است. گویا با خودم هم قهرم. فکر می‌کردم با ازدواج مشکلاتم حل خواهد شد. نشده. دارد روز به روز بدتر می‌شود. اوضاع مالی خوب نیست. مشکلات عاطفی سر جایشان هستند. روز به روز دارد مدیریت بچه‌ها سخت‌تر می‌شود.
خلاصه اش اینکه داریم به زوال نزدیک‌تر می‌شویم.
سلام آنه عزیز،
من هم‌اکنون که این نامه را می‌نویسم؛ در موقعیت زمانی و مکانی متفاوتی با تو هستم. دلم می‌خواست از چیزهای متفاوتی برایت بنویسم. از اینکه مادر شده‌ام. مادر دو کودک شیطان. شیطان و بازیگوش. دلم می‌خواست از دنیای مادری‌ام برایت بنویسم. از وقتی مادر شده‌ام خیلی چیزها تغییر کرده. خیلی کارها انجام شده. خیلی اتفاقات افتاده که دلم می‌خواهد سر فرصت از همه‌شان برایت بنویسم.
سال‌هاست دارم چیزهایی رو تحمل می‌کنم که نباید تحمل می‌کردم. اگر زندگی کمی روی خوش به من نشان می‌داد وضعم از الان بهتر می‌بود. نه اینکه آن را تماماً به حساب شانس بگذارم. چون می‌دانم هیچ وقت به شانس معتقد نبودم و نیستم. فقط ای کاش جوری دیگر رفتار می‌کردم، جوری دیگر اتفاقات را برای خودم پیش می‌بردم که زندگی آن روی دیگرش را هم بهم نشان می‌داد.