سلام آنه عزیز،
من هم‌اکنون که این نامه را می‌نویسم؛ در موقعیت زمانی و مکانی متفاوتی با تو هستم. دلم می‌خواست از چیزهای متفاوتی برایت بنویسم. از اینکه مادر شده‌ام. مادر دو کودک شیطان. شیطان و بازیگوش. دلم می‌خواست از دنیای مادری‌ام برایت بنویسم. از وقتی مادر شده‌ام خیلی چیزها تغییر کرده. خیلی کارها انجام شده. خیلی اتفاقات افتاده که دلم می‌خواهد سر فرصت از همه‌شان برایت بنویسم.
+ چرا دیگه مثل قبل نیستم. قبل از دوران مادریم؛ قبل از دوران همسر بودنم. یادم نمیاد قبل‌ش چه جوری بودم. راستش رو بخواهی، یادم هست؛ ولی دیگه هم دوست ندارم به اون دوران برگردم. نه برای اینکه اون دوران بد بودند، یا چیز دیگری ...، بلکه فقط به این دلیل که نقش فعلی‌م که همان مادری کردن است را بیشتر دوست دارم. واقعا بهترین دوران عمرم را می‌گذرانم و برای همین از خدا همیشه شاکر خواهم بود که به من فهماند این نقش جزء یکی از اصولی‌ترین نقش‌های زندگیم بوده است.
++ خدایا صد هزار مرتبه شکرت... که هر چه‌قدر شکرت را به جای بیاورم کم است. خدایا شکرت. خدایا شکرت دو تا فرشته به ما دادی. دو تا فرشته‌ی آسمانی.
دارم به این فکر می‌کنم که از چه بنویسم. هیچ به ذهنم نمی‌آید. می‌دانی چیست؟ به ذهنم چیزهایی متبادر می‌شود اما خیلی زود محو می‌شوند. دوست دارم بنویسم از عشقم به شما دوقلوهای عزیزم که بهترین اتفاق زندگیم بودید و دوباره زندگیمان را پر از مهر و صفا کردید. عاشقتان هستم تا همیشه. در خانه‌ی ما شما همیشه معروف می‌شوید به دوقلوهای افسانه‌ای. همان کارتون جذابی که مثل شما دختر و پسر بودند و دستانشان را به هم می‌دادند و اتفاقات محیرالعقولی می‌افتاد. این کارتون را وقتی بزرگ‌تر شدید به شما نشان خواهم داد و به شما خواهم گفت تا مدت‌های مدید ما شما را به همین نام می‌خواندیم.