یادداشت شماره صد و سی و چهار: عجیبا غریبا
سه شنبه، ۸ مرداد ۱۴۰۴
- ۰۸ مرداد ۰۴ ، ۰۸:۵۵
در حوالی من
یادداشت‌های یک عدد من
اینجا یک من می‌نویسد...
بایگانی
- مرداد ۱۴۰۴ (۱)
- تیر ۱۴۰۴ (۲)
- خرداد ۱۴۰۴ (۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۴ (۴)
- فروردين ۱۴۰۴ (۵)
- اسفند ۱۴۰۳ (۳)
- بهمن ۱۴۰۳ (۳)
- دی ۱۴۰۳ (۱)
- آذر ۱۴۰۳ (۲)
- آبان ۱۴۰۳ (۱)
- مهر ۱۴۰۳ (۱)
- مرداد ۱۴۰۳ (۱)
- تیر ۱۴۰۳ (۳)
- خرداد ۱۴۰۳ (۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۱)
- فروردين ۱۴۰۳ (۲)
- خرداد ۱۴۰۲ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۳)
- مرداد ۱۴۰۱ (۷)
- تیر ۱۴۰۱ (۴)
- خرداد ۱۴۰۱ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- فروردين ۱۴۰۱ (۳)
- اسفند ۱۴۰۰ (۷)
- بهمن ۱۴۰۰ (۶)
- دی ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۱)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۴)
- شهریور ۱۴۰۰ (۶)
- مرداد ۱۴۰۰ (۷)
- تیر ۱۴۰۰ (۲)
- خرداد ۱۴۰۰ (۴)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۵)
- بهمن ۱۳۹۹ (۱)
- دی ۱۳۹۹ (۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۷)
- آبان ۱۳۹۹ (۶)
- مهر ۱۳۹۹ (۴)
یادداشت شماره صد و سی و سه
سه شنبه، ۲۵ تیر ۱۴۰۴
برای فرش کردن مسیرت
گنجشک‌ها
از روی عادت نمی‌خوانند
سرودی دسته‌جمعی را تمرین می‌کنند
برای خوش‌آمد گفتن
به تو
باران برای تو می‌بارد
و رنگین‌کمان
ایستاده بر پنجه‌ی پاهایش
سرک کشیده از پسِ کوه
تا رسیدن تو را تماشا کند
نسیم هم مُدام
می‌رود و بازمی‌گردد
با رؤیای گذر از درز روسری
و دزدیدن عطر موهایت!
زمین و عقربه ساعت‌ها
برای تو می‌گردند
و من
به دورِ تو!
“یغما گلرویی“
- ۱ نظر
- ۲۵ تیر ۰۴ ، ۲۳:۱۷
یادداشت شماره صد و سی و دو
جمعه، ۲۱ تیر ۱۴۰۴
ساعت ۱۲ و ۵۰ دقیقه نیمه شب است. یعنی به عبارتی حدودا ۱۰ دقیقه به یک مانده است. به شدت خسته هستم. خوابم میاد. اما نمی‌خواهم که بخوابم. می‌خواهم بنویسم. می‌خواهم بنویسم روزهای زیادی بود که از اطرافیانم دلگیر بودم و هر کار می‌کردم، آرام نمی‌شدم. دلم نمی‌خواست با کسی حرف بزنم. دلم هیچ چیز نمی‌خواست. همین الانش هم اینگونه‌ام. دلم می‌خواهد بیشتر توی خودم باشم. در دنیای خودم سیر کنم. دلم می‌خواهد کمی با خودم مهربان‌تر باشم. کمی خودم را دوست داشته باشم. کمی به خودم و نیازهایم توجه کنم.
خانه‌ای خریداری کرده‌ایم. خوشبختانه داریم خانه را تمیز می‌کنیم. خانه‌ی بدی نیست. یک خانه‌ی ویلایی در نزدیکی خانه‌ی مادر شوهرم ایناست. یعنی همسایه‌ی دیوار به دیوار مادرشوهرم اینها هستیم. دلم می‌خواهد هر چه زودتر به خانه‌ی جدید برویم.
چند روز آینده با بچه‌ها و مامانم اینها به شمال می‌رویم. می‌خواهم این بار حسابی خوش بگذرانم. شاید هم اوقاتم را فقط با... بگذرانم. به هر حال باز هم خوش می‌گذرد.
- ۲ نظر
- ۲۱ تیر ۰۴ ، ۰۱:۲۲
یادداشت شماره صد و سی: سعدیا گر همه شب شرح غمش خواهی‌گفت/شب به پایان رود و شرح به پایان نرود “سعدی”
دوشنبه، ۱۳ خرداد ۱۴۰۴
- ۱۳ خرداد ۰۴ ، ۰۹:۲۵
یادداشت شماره صد و بیست و نه: مینویسم روی کوه بی ستون / زنده باد یاران خوب روزگار
يكشنبه، ۱۲ خرداد ۱۴۰۴
- ۱۲ خرداد ۰۴ ، ۰۰:۳۰
یادداشت شماره صد و بیست و هفت:این نمکدان خدا جنس عجیبی دارد/هر چقدر می‌شکنیم باز نمک ها دارد …
شنبه، ۴ خرداد ۱۴۰۴
فقط راضی‌ام به رضای تو. هر چی خیر و مصلحت ه برام جورش کن. می‌دونم تو خیلی بهتر از دیگران خیر و مصلحت من رو تشخیص میدی. و می‌دونم همیشه تو خیرم رو می‌خوای.
- ۰ نظر
- ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۱:۳۵
یادداشت شماره صد و بیست و پنج: عجب رسمیه...رسم زمونه
دوشنبه، ۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۴
سلام من عزیز. اینبار می‌خوام به خودم نامه بنویسم. نامه نوشتن رو دوست دارم. مخصوصا اگر به خودم نامه بنویسم. راستش در تمام سال‌های زندگیم بزرگ نشدم. یک بچه باقی ماندم. بچه‌ای که ظاهراً به هیچ صراطی مستقیم نبود. تمام این سالها به عزیزانی فکر می‌کردم که برایم مهم بودند. دوست داشتم من را آدم حساب کنند و من را از خودشان بدانند. فهمیدم تمام این سالها که من را نه تنها آدم حساب نمی‌کنند بلکه دوستشان هم نبوده‌ام. یعنی فقط حرف‌های قشنگ از دهانشان خارج می‌شد. واقعا در تمام این سالها به خودم خیانت کردم. خیانتی بزرگ، که هیچ‌کس در حق خودش این جفا را نمی‌کند. با کسانی مهربان بودم که فکر می‌کردم دوستم دارند و برایم ارزش قائل هستند. آنها نه دوستم داشتند و نه برایم ارزش قائل بودند.
یادم که میفته آه از نهادم بلند می‌شود. از بهترین لحظات عمرم در کنار کسانی بودم و وقتم را در کنار کسانی گذراندم که هیچ ارزشی برایم قائل نبودند. بهترین لحظات عمرم در کنار کسانی سپری شد که متاسفانه فقط حرف‌های قشنگ بلد بودند.
دلم از این می‌سوزد حالا که باید برای خودم کسی باشم، آه در بساط ندارم. چیزی ندارم که با آن خودم را دلخوش کنم. نه بچه‌ای برایم مانده، نه همسری. نه دوستی. نه آشنایی که سرم را بر بالینش بگذارم و های های گریه کنم. کمی خودم را سبک کنم. در تمام این سالها توشه‌ام برای زندگی چه بوده؟ هیچ. فقط گذراندن زمان با کسانی که یک زمانی دوستشان می‌داشته‌ام.
افسوس که دیگر زمان را نمی‌توانم به عقب برگردانم. کاش حداقل می‌توانستم دوباره و از اول شروع کنم. کاش زندگی دنده عقب داشت.
- ۳ نظر
- ۳۰ ارديبهشت ۰۴ ، ۰۷:۲۷
یادداشت شماره صد و بیست و سه: حرف‌های خودم که مانده در دلم.
سه شنبه، ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۴
- ۱۷ ارديبهشت ۰۴ ، ۰۹:۰۵
یادداشت صد و بیست و دو: روزهای بی‌تو چگونه می‌گذرد (۳)
يكشنبه، ۲۵ فروردين ۱۴۰۴
- ۲۵ فروردين ۰۴ ، ۱۵:۳۷
یادداشت شماره صد و بیست و یک: چراااا.... این روزها نمی‌گذرد
پنجشنبه، ۲۲ فروردين ۱۴۰۴
- ۲۲ فروردين ۰۴ ، ۱۷:۲۵
یادداشت شماره صد و بیست: هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق/ کاین همه گفتند و آخر نیست این افسانه را
شنبه، ۱۰ فروردين ۱۴۰۴
- ۱۰ فروردين ۰۴ ، ۰۹:۱۳