لطف الهی بکند کار خویش/ مژده رحمت برساند سروش

سلام گل‌های زندگیم،

الان که دارم برای شما می‌نویسم خوشحالم. خوشحالم که دارم برای شما می‌نویسم. خوشحالم که مدتی‌ست پا به این کره‌ی خاکی گذاشته‌اید.  خوشحالم که شما را دارم و مدتی‌ست عزیز دلم هستید. خوشحالم که دو بهار را دارم با شما می‌گذرانم. 

عزیزان دلم،

این مدت که شما در کنار ما هستید، شادی بسیاری را با خود به همراه آورده‌اید.  دل‌های ما را شاد کرده‌اید.  به ما انرژی بخشیده‌اید.  به ما انگیزه برای ادامه زندگی می‌دهید.  

کوچولوهای من، 

شما بهترین هدیه از طرف خدا هستید. خدای خوبم، شما را به ما هدیه داد تا زیبایی‌های زندگی را بیشتر دریابیم. بیشتر برای ادامه زندگی تلاش کنیم. بیشتر قدردان و شاکر برای این زندگی باشیم. 

نازنینان من، 

شما بهترین موهبت از طرف خدای بزرگ هستید. خدایی که می‌دانم لطفش را در حق ما تمام کرده، خدایی که بزرگ و مهربان بودنش همیشه شامل حال ما بوده، ما را بسی خوشحال نموده، آنقدر به ما لطف داشته که شما را به ما هدیه داده است. 

زیبارویان من، 

امیدوارم حالا که آنقدر خدای مهربان به ما لطف داشته و شما را به ما هدیه داده است، بهتر بتوانم از شما مراقبت کنم. مادر بهتری برایتان باشم. بیشتر سپاسگزار باشم. کاش بتوانم قدردان این موهبت خداوند باشم. هرروز بهتر از دیروز باشم.